Zwemmen in badpak
De laatste keer dat ik een wetsuit droeg met zwemmen was ergens halverwege de jaren ’90. Voor een paar tientjes had ik die op de kop getikt in de outlethoek van een triathlon winkel.
Als ik ermee zwom voelde het alsof ik als een banaan op het water lag. Met pijn en moeite kon ik een beetje genoeg water kicken met mijn voeten.
“Nooit meer een wetsuit!”, dacht ik toen. Het pak heb ik na die wedstrijd nooit meer gedragen en ik zwoer alleen nog in badpak te buiten te zwemmen.
Toch maar een wetsuit?
Maar toen raakte ik in 2021 ernstig onderkoeld en werd mijn anti-wetsuit instelling aan het wankelen gebracht. Onderkoelen had ik geen zin meer in. En door mijn veranderde eetgewoontes was ik ook nog eens flink afgevallen, waardoor ik het nog sneller koud zou krijgen.
Voorjaar 2022 moest ik beginnen met trainen voor de IJsselmeeroversteek. Misschien moest ik er nu toch maar aan geloven, want dan zou ik ondanks de kou al buiten kunnen trainen.
Het leek me handig eerst wat wetsuits uit te proberen. Bij een van de regelmatig georganiseerde wetsuit testdagen wilde ik verschillende wetsuits gaan uittesten.
Als een tweede huid
Bij de testdag waren minder merken vertegenwoordigd dan ik had verwacht. Ik maakte een selectie van wetsuits die me aanspraken. Voor mij was het belangrijkste dat het pak niet te veel drijfvermogen zou hebben, omdat ik door mijn natuurlijk ligging al vrij hoog op het water lig. Geen bananen gevoel meer voor mij!
Bij het merk Sailfish werd duidelijk aangegeven welke eigenschappen hun vier type wetsuits hadden. Dat sprak me meteen aan. Per type werd het volgende aangegeven: flexibiliteit, drijfvermogen en glij eigenschap.
Met de vertegenwoordiger van Sailfish besprak ik wat ik in een wetsuit zocht. De twee type pakken met het meeste drijfvermogen vielen af. Bleven er nog twee over om te testen, hij was benieuwd welke mij het beste zou bevallen.
De Attack voelde bij het aantrekken prettig aan. Nu het moment om te kijken hoe het met zwemmen aanvoelde. Dat viel tegen, want het pak gaf niet mee als ik wilde roteren. Het drijfvermogen van het pak was voor mij teveel aanwezig. Wel was ik verrast hoe lekker het pak zat en dat het nergens schuurde.
Bleef nog de G-Range 8 over met minder drijfvermogen, maar wel veel meer flexibiliteit. De vertegenwoordiger van Sailfish wees me erop dat er als nieuwe toevoeging een ‘hip rotation panel’ in was gezet. Hij had het idee dat dit mijn perfecte pak zou zijn.
Bij het aantrekken voelde het al meteen heel goed, het zat als gegoten. Maar hoe zou het aanvoelen met zwemmen?
Om te testen zwom ik een stukje. Dat voelde geweldig aan, want ik kon zwemmen zoals ik dat gewend ben. De roteren ging makkelijk, de overhaal ging met gemak. Nergens trok het pak of schuurde het.
Enige wat ik voelde was ligt schuren in mijn nek, maar verder zat het werkelijk als een tweede huid.
Ongelovelijk dat ik, na 25 jaar weigeren om ooit een wetsuit te dragen, enthousiast was over een wetsuit.
Om zeker te weten of dit mijn pak zou worden, ging ik ook nog pakken van andere merken passen. Deze andere pakken waren een stuk goedkoper. Dus ik hoopte dat elk pak zo lekker zou zitten als dit pak uit het toch wat duurdere segment.
Maar geen enkel pak zat zo lekker. Het ene voelde weinig flexibel, de schuurde of gaf me te weining bewegingsvrijheid bij mijn armen.
Nu wist ik het zeker. De Sailfish G-Range 8 ging het worden!
Benieuwd naar mijn ervaringen met mijn nieuwe wetsuit?
Lees meer op: Eindelijk een fijn wetsuit, krijg je schuurplekken in de nek
