Het plan die dag was om even heerlijke in het water te dippen bij het Grevelingenmeer. Om daarna een wandelingetje op strand te maken.
Het water was denk ik ongeveer 3,5ºC en in deze watertemperatuur kan ik maximaal zeven minuten zwemmen. Afgeleid door het warme zonnetje bleek ik wel twintig minuten in het water te hebben gezwommen.
Ondanks dat men mij meermaals tijdens het zwemmen vroeg of ik oké was, merkte ik intussen niet dat ik flink aan het afkoelen was.
Een raar gevoel
Toen ik uit het water liep voelde ik meteen dat het anders aanvoelde. Licht duizelig liep ik snel naar mijn spullen om en probeerde me snel aan te kleden. Maar zover kwam ik nooit. Voordat ik het wist lag ik plat op de grond te vechten om niet mijn bewustzijn te verliezen.
Mijn zwemvrienden hadden gelukkig snel door dat het niet goed met mij ging en sprongen meteen in om me te helpen. Intussen moest ik wanhopig mezelf te dwingen niet op te geven.
Terwijl ik mezelf langzaam voelde weggaan hielden ineens twee ferme handen mijn hoofd vast en hoorde ik bemoedigende woorden om het niet op te geven.
Redding uit onverwachte hoek
Brandweerman Philip die toevallig met zijn gezin op het strand was om van het mooie weer te genieten, was naar ons toegesneld. Als een coach moedigde hij me aan dat ik wakker moest blijven en riep dat ik het goed deed. Hij regisseerde wat iedereen moest doen, zoals dekens over me heen leggen en de fles warm water die ik had meegenomen in m’n nek te leggen.
Zelf kon alleen wat losse woorden zeggen; koud… ambulance…
De warmte van de fles water probeerde ik zo goed als het kon op te zuigen met mijn huid. En langzaam voelde ik mezelf weer terug komen.
De ambulance arriveerde en de ambulance broeder en zuster droegen me, met hulp van Philip, de extra warm gemaakte ambulance in. Ik zwaaide nog even naar Philip en bedankte hem.
Mijn temperatuur was zo laag dat hun meetapparatuur deze niet kon meten. Hun thermometer gaat niet lager dan 33ºC.
In de ambulance naar het ziekenhuis in Dirksland
In het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis werd ik volledig gecheckt en een buis met warme lucht onder mijn deken zorgde dat ik weer lekker kon opwarmen.
Een hartfilmpje en anderhalf uur later kon ik weer naar huis.
Heel dit verhaal is als een shock door heel de zwem scene hier in Rotterdam gegaan.
En iedereen probeert hiervan te leren, dat je zo snel in een levensbedreigende situatie kan belanden.
Mijn missie
Ben nu van plan zoveel mogelijk ervaringen en tips in een document te verzamelen over hoe je jezelf zo goed mogelijk kan voorbereiden. Maar ook wat te doen als een ander het overkomt. Zodat iedereen dit kan gebruiken bij het open water zwemmen. En met deze site wil ik alle informatie verzamelen hoe je zo veilig mogelijk kan voorbereiden op die koude avonturen in het open water.
